Gener er gøy

Patuppa og Lillemor har gjort det igjen, og denne gongen har dei synkronisert sin første småbarnstid. Patuppa la seg på reiret eit par dagar før Lillemor gjorde det, men då dei fyrste kyllingane blei klekt, tok eg Patuppa og kyllingane inn i eit bur i gangen, vekk frå kuldegrader, snikande kattar, sjalu høner og klønete kaniner, mens Lillemor fortsatte å ruge på låven. Neste morgon var ein kylling til født. Frå to andre egg var det lyd, men dei kom ikkje ut før det var på tide for den tredje kyllingen å leite etter mat. Derfor flytta eg også Lillemor og den tredje kyllingen inn i gangen og la dei seiste egga i rugemaskina. Den fjerde kyllingen kom i dag, det seiste egget let visst vente litt på seg. Og i same slengen har Gale-Matias blitt far og bestefar, utan å skamme seg, eller feire begivenheten heller for den saks skuld.

Det moroaste er at kyllingane er så forskjellige. Patuppa og Lillemor er jo kliss like kvarandre, og Gale-Matias har same farge som dei to. Og alikevel har det nå komi tre ulike variantar ut av egga. To har mørke striper slik mødrene hadde, ein er gylden og ein nærmast kvit. Pga av fargevariantar og dominante og ressisive gener, slump og tilfeldighetar og sånn. Så nå får eg ein fargerik flokk etterkvart.

Også håpar eg dei er høner, så dei får bu lenge i landet.

Reklame

Alle hjartas dag

Det er så mange fine folk der ute, og mange av dei er mine vener. Eg har vener i Indonesia som inviterar meg inn i sine heimar og spør meg korleis det går. Som gjev meg gåver frå hjarta og delar sine historiar med meg. Eg har ei syster i Australia som alltid hugsar på meg og er min kjæraste ven. Eg har foreldre som stiller opp og hjelper til, og som gledar seg på mine vegne når ting går bra, og oppmuntrar meg ekstra når det ikkje gjer det. Eg har vener som har vore i mitt liv sidan det blei restarta på landbruksskulen, nokre låner vekk bilen sin til sauetransport og spør om eg treng hjelp, forar meg med god mat når eg ikkje har næringsvett sjølv, og sender med meg heimedyrka grønsaker heim. Eg har naboar som delar med seg og hjelper når det knip. Eg har slekt som vil vere avløyserar så eg kan ta fri, mot at dei får puste frisk luft og plukke inn egg. Eg har ein stor og varm familie som stiller på dugnad, let meg høyre at dei er stolte av meg, at dei trur på det eg gjer. Dei har alltid vore der og kjem alltid til å bli. Eg har syskenborn som seier det høyres hyggeleg ut å vere med på slaktedagen, som modererar seg og seier «kanskje ikkje akkurat det med slaktinga då, men..» Eg har lagt igjen delar av meg i Sverige, der eg levde tre rike år. Eg har nye vener, gamle vener, veldig små vener, og utanlandske vener. Eg har kollegaer som viser meg sine liv og delar sine tankar og visjonar. Og alle saman set dei farge på livet mitt. Eg set så stor pris på dykk alle. Uansett dato.

Evas Hage

Fredag morgon ankom eg Kragerø med buss, iom at bilen atter ein gong er på verkstad. Frå eg gjekk inn døra kl ti til eg sat på heim med Ann Helen og Josefine slik rundt halv fem gjekk det i eit. Internett skulle koblast til, straum skulle leggast til kassa, kassa skulle koplast opp og me skulle få ein introduksjon. Dei 150 orkideane som kom same morgon skulle ut av askar og opp i potter. Nokon skulle plantast i fat og overstrøs med stein. Perleblomar og primulaer skulle plantast om, papiret skulle vekk frå glasrutene. Kaffe blei trakta, stolar blei henta, bord blei lånt, tulipanar snitta, kaker blei frakta, og litt før klokka to hadde det danna seg ein kø utanfor dei endå stengte dørane.

I løpet av dei to første timane var nesten alle orkideane blitt rivd vekk. Eg tok gladeleg ansvar for kassa, mens Eva og Madelen pakka orkidear til den store gullmedaljen, for det der hadde ikkje eg dreisen på. Eva derimot, med sin lange erfaring, hadde eit fascinerande håndlag med avispapir, teip, rulling og bretting. Men om ein stund sit nok bevegelsane i mine hendar og (?)

Sjølv er eg fornøgd med resultatet av mitt handverk og vårt samarbeid i tida som har gått også før opninga. Januars intense jobbing med å lage innredninga har vore moro og spanande. Fordi eg skulle legge minst mogleg jobb i det, fordi det skulle bli litt hageaktig og ikkje for fint, og fordi eg skulle lage mest mogleg på kortast mogleg tid, har eg ikkje rekt å bli lei av eit møbel før eg blei ferdig med det. Derimot har stadig nye idear fått sjå dagens ljos og Eva har komi med sine innspel, idear og behov og eg har komi med mine løysingar og tankar og tilsaman har me innreda ein fin butikk. Vil eg påstå. Med ein disk av gamle dørblad, med ein skillevegg av gamle ruter, med store arbeidsbenkar og bord, lause kasser som ein kan lage ulike hyller av, og benkar som kan sitjast på, eller byggast om til hyller eller pyramider. Veldig fleksibelt det heile, så ein kan bygge om butikken når ein vil.

Det har vore gøy fram til nå, og eg ser ingen grunn til at det ikkje skal fortsetje. Det beste med det heile er vel nesten det at eg nå får ein struktur på dagane mine, og lettelsen over ein lønningsslipp i månaden er av særskilt hyggelege proposjonar.

De er alle velkomne innom!

http://www.facebook.com/pages/Evas-Hage/411611515597179?ref=ts&fref=ts

Det blir fint når eg ein gong får ein verkstad. Slik at inne kan vere hus, og bare hus.

Eg er så glad i bilen min. Det merkar eg når han har vore på verkstad over lengre tid..